|
Eli Hüseyn oğlu Şamil,
“Azerbaycan Ensiklopediyası”nın
qrup reqberi
Gültəkin — Emin Abiddirmi ?
Azerbaycan Sovet edebiyyatşünaslıüında Gültəkin haqqında bir setire bele rast gelmemişdik. Türkiye ile get-gel başlayandan, gömrükde sansur nezareti zeifleyenden sonra oradan getirilen qezet ve dergilerde, kitablarda, teqvimlerde, not defterlerinde Gültəkin imzası ile şe’rler gördük. Ancaq onun haqqında Türkiyede yayınlanmış yazılarda da aydın bilgi bulmadıq. Meselen, M.E. Resulzade “Çağdaş Azerbaycan Ədebiyyatı” meqalesinde yazır: “Milletin parlaq geleceyine böyük ümidler bağlayaraq hürriyyete susamış, mübarize heyecanının gerginliyini daşıyan bu igidlerin esl qehremanlığı ile bizi heqiqi me’nada tanış eden şe’r bolşevik sansurinden azad olaraq mühaciretde neşr edilen Azerbaycan edebiyyatıdır. Bu edebiyyatda
İstiqlal, o yaşayan milletin qelbinde can,
İstiqlal, o seadet, qeyat, zefer, şeref, şan,
İstiqlal, o sönmeyen müebbed bir meş’ale
Könüllerde tutuşur, gözlerde sönse bele.
deyen Gültəkin adını daşıyan çılğın şairin yazıları xüsusi yer tutur. Gültəkinin şe’rlerinde biz heqiqi, milli-inqilab mübarizesinin neşidelerini* görürük.
...Gültəkinin yanında milli mühaciret durumunda yaşayan ve yurdseverlik ideyalarını terennüm eden başqa şairler de vardır. Bunlardan Se’nan ve Yayıcılı Kerimi göstere bilerik.”
M.E. Resulzade Gültəkinin milli azadlıq yönlü fealiyyetini yüksek deyerlendirir. Meqale 1936-cı ilde Ankarada kitab şeklinde yayınlanmışdır. Bundan bele qenaete gelirik: M. E. Resulzade Gültəkini te’qiblerden, Sovet irticasının caynağına keçmekden qorumaq üçün çox ehtiyatlı davranmış, onun şexsiyyetini açıqlaya bilecek bir iz qoymamışdı.
Son illerde Azerbaycanda yayınlanan be’zi yazılarda Gültəkin sözünden sonra ya mö’terizede, ya da sehifenin etek yazısında “Emin Abid” yazırlar. Ye’ni “Gültəkin”i Emin Abidin tehellüsü kimi gösterirler. Amma müellifler bunu yazarken hansı qaynağa söykendiklerini göstermirler.
Türkiyedeki Azerbaycan mühacirleri ve onlara yaxın olan dairlerde de “Gültəkin“in Emin Abidin texellüsü olması fikri hakimdir. Defelerle MAhmed Kengerliden ve Ahmed Qaracadan da bu fikri eşitmişem. Her defe de qaynaq göstermelerini rica etdikde: “Biz ele bir yazılı qaynaq göstere bilmerik. Memmed Emin ve Fevzi Aküzüm xocalarımızdan eşitdiklerimizi deyirik. Onlar bunu her yerde demezdiler. İnandıqları adamlara bele yavaşdan deyerdiler” cavabını almışam.
Bakı Dövlet Universitetinde oxuduğum illerde (1968-73) Emin Abidin araşdırmaları meni heyretlendirmişdi. Haqqında daha geniş bilgi almaq isteyirdim. Amma qaynaqlarda heç ne bula bilmirdim. Onun şexsiyyetini müeyyenleşdirmek, ömür yolunu öyrenmek üçün ilk müraciet etdiyim müellimlerim oldu. Onlardan aydın bir cavab ala bilmirdim. 37-ci ilde hebs edilenlere, güllelenenlere beraet verilse de yazıçı ve şairlerin bir çoxunun be’zi eserleri çap olunsa da E. Abid kölgede qalmışdı. Yaşlı müellimlerimiz ise nedense ondan çox ehtiyatla danışırdılar.
Meselen, Professor Abbas Zamanovdan E. Abidi xeber aldıqda: “Men Bakı Pedoqoji Texnikumunda oxuyanda orada ders deyirdi. Amma bizim kursda ders demirdi. Sonra oradan uzaqlaşdı. Çox savadlı, yüksek medeniyyetli insan idi. “Gültəkin” imzalı şe’rleri var” — dedi.
Emin Abidin ömür yolunu öyrenmek üçün 20-ci yüzilin başlanüıcında Qafqazda ve Türkiyede çap olunan qezet ve jurnalları sehifelemişdim. “Mekteb”, “Dirilik”, “Övraqi-nefise”, “Babayi-Əmir” ve b. dergilerde yayınlanan şe’rleri, hekayeleri, meqaleleri bedii cehetden zeif olsa da, güclü yurdseverlik, milletperverlik ruhu hakim idi. “Abid”, “Abid Mütellib oğlu”, “Abid Mütellibzade”, “Abid Alp Mütellib oğlu”, “Qozqurab bey” (bu imzanın Emin Abidin olmasını müeyyenleşdirmekde mene reqmetlik Qulam Memmedli yardımçı oldu.) ve s. imzaları ile çap etdirdiyi yazılarına rast gelsem de, “Gültəkin” imzasını görmedim. Her defe de prof. Abbas Zamanova müraciet etdikde: “Yaxşı axtarmayıbsan. Get ara, bulacaqsan!” cavabını alırdım.
Telebe yoldaşım İsrafil Qurbanovla birlikde E. Abidin qardaşı oğlu Hüseyn Necdetin evini tapdıq. Atası şair Aliabbas Müznib ve emisi Emin Abid hebs edilenden sonra Hüseyn Necdet de daim teqiblerde ve sıxıntıda olmuşdu. Hetta bir ara Şekide yaşamaq mecburiyyetinde qalmışdı. Yeniyetme çağlarında bedii yaradıcılığı ile diqqeti celb eden Hüseyn Necdet sonralar geri çekilmiş, teqibler ve tezyiqler onun ömrüne gencken son qoymuşdu. Biz onun arvadı Valentina Aleksandrovna Pezdşevle görüşe bildik. Mühasib işleyen bu qadın ereb elifbası ile yazılmış xeyli elyazmanı, latın elifbası ile makinada yazılmış meqaleleri, fotoşekilleri ve s. senedleri qoruyub saxlaya bilmişdi. Hüseyn Necdetin arvadının eqrabaları rehber vezifede işlemesi ve miliyyetce azerbaycanlı olmaması erini hebsden xilas etmekle yanaşı, elyazmaların bir qisminin diqqetden kenar qalmasına sebeb olmuşdur.
Tapıntı haqqında M.F. Axundov adına kitabxanada tez-tez görüşdüyümüz Azerbaycan Dövlet Edebiyyat ve İncesenet Arxivinin direktor yardımçısı Qulam Memmedliye me’lumat verdik. O, arxivin emekdaşlarından Maarif Teymurovu ve Bibixanım Hüseynovanı gönderib 23 oktyabr 1970-ci ilde aile arxivini aldırdı.
İster Edebiyyat ve İncesenet Arxivindeki, isterse de Azerbaycan EA Əlyazmalar İnstitutunun Əliabbas Müznib fondundakı E. Abide aid elyazmalar ve senedler arasında Gültəkin imzasına rast gelmedik. E. Abidin Elmler Akademiyasında işe girerken yazdığı tercümeyi-halında ve anketinde (bu senedlerin tapılmasında mene yardımçı olmuş, yorulmaz araşdırıcı Rasim Tağıyevi hemişe minnetdarlıqla xatırlayıram) “Gültəkin” imzası, elece de Türkiyede yayımlanan toplusunda şe’rlerinin olduğunu yazmır.
Bütün bunlar da meni “Gültəkin”in Emin Abidin imzası olduğuna şübhe ile yanaşmağa vadar edirdi. Prof. Abbas Zamanovdan başqa, onu yaxından tanıyanlar ve eqrabaları arasında Ə. Abidin “Gültəkin” imzası ile şe’rler yazdığını söyleyen yox idi. Uzun axtarışdan sonra Türkiye radiosunun “Azerbaycanın sesi” verilişleri redaksiyasının reqberi Seyfeddin Altaylı 1928-ci ilde İstanbulda neşr edilmiş “İstiqlal uğrunda” kitabının suretini mene bağışladı. Kitabda Gültəkinin 20 şe’ri derc edilmişdi. Şe’rlerin birinin altında “Qezvin. 28 mais 1924”, ikisinin altında ise “Erzurum 1925”, “Erzurum 1926” yazılmışdı. E. Abidin öz eli ile yazdığı tercümeyi-halında İstanbulda tehsil aldığı, Vyanada elmi e’zamiyyetde olduğu ve s. gösterilir. Amma ne Qezvinde, ne de Erzurumda olduğuna dair heç bir qeyd olmaması, başqa qaynaqlarda da buna rast gelmemeyimiz “Gültəkin”in Emin Abid olduğuna dair şübhemizi yerinde saxladı.
Çünki, E. Abidin şe’rleri 1914-26-cı illerin dövri metbuatında görünür. Elmi araşdırmalara başlayandan sonra onun şe’rlerine bir daha metbuat sehifelerinde rast gelinmir.
“Gültəkin” E. Abidin texellüsü deyilse, onda bu imza ile şe’rler yazan kimdir? — sualı da meni rahat buraxmırdı. Türkiyede yaşamış Azerbaycan mühacirlerinin ömür yolunu, yaradıcılıqlarını göz önünden keçirsem de, qeti bir qerara gele bilmirdim.
Sonunda illerle elleşdiyim kelefin ucunu buldum. Azerbaycan Milli Tehlükesizlik Nazirliyinin arxivinde Emin Abidin dindirilme materialları ile tanış ola bildim. Burada E. Abid “Gültəkin” imzası ile şe’rler yazdığını ve bu şe’rlerin Türkiyede çap olunduüunu yazmır. Amma M.E. Resulzade ile yaxın olduğunu, onun evinde keçirilen toplantılarda defelerle iştirak etdiyini “Yeni Qafqaz” dergisinde antisovet meqaleler ve şe’rler yazdığını etiraf edir. Bundan başqa, E. Abidin arvadı, Azerbaycan metbuatında “Nafie Abid” imzası ile hekaye ve şe’rleri yayınlanmış Nafie xanımın tercümeyi-halının deqiqleşdirilmesi araşdırmamıza yardımçı oldu.
1903-cü ilde anadan olan, resmi senedlerde adı ve soyadı Nafie Tevfik Tanurun atasının adı Ahmed Şükrü imiş. Nafie kiçik yaşlarında atasını itirmiş , anası Zehra da Tevfik Tanure ere getmişdir. Belelikle Nafie atalığının adını ve soyadını götürmüşdü. İstanbul Universitetinin tarix-edebiyyat fakültesinde tehsil alarken özünden yuxarı kursda oxuyan Emin Abidle tanış olmuş ve ona ere getmişdir. E. Abid tehsilini başa vurub 1927-ci ilde Bakıya dönende Nafiye xanım da onunla geldiyine göre universitetde tehsilini yarımçıq qoymalı olmuşdur.
İstintaq materialları ile tanış olduqdan sonra yeniden “Gültəkin” mövzusuna dönmeli oldum. Mirze Bala 1948-ci ilde İstanbuldakı Kayabal Giresin metbeesinde “Mühaciretde yetişen milliyyetçi Azeri şairleri” seriyasından Gültəkinin “Buzlu cehennem ve diger şe’rleri” adlı kitabını yayınlatdırmışdı. Kitaba “Gültəkin” adlı maraqlı ön söz yazıb. Ancaq burada Gültəkinin şexsiyyetini müeyyenleşdirecek bir işareye bele yer qoymayıb. Yalnız şe’rleri siyasi mövzusuna göre deyerlendirib. Kitabda verilen şe’rler 1928-ci ilde çap olunmuş “İstiqlal uğrunda” toplusundakılarla eynidir. “İstiqlal uğrunda” kitabına Kamal imzası ile yazılmış önsöz “Buzlu cehennem”de Mirze Bala imzası ile verilmiş önsöze çox yaxındır. Be’zi yerlerde neinki fikirler, hetta cümleler de eynidir. Buradan bele aydınlaşır ki, Kamal Mirzebala Memmedzadedir.
Ona göre de, esas diqqeti “İstiqlal uğrunda” kitabına yöneltdik. Yuxarıda dediyimiz kimi topluya Gültəkinin 20, Ahmed Cavadın 9, Senanın 6, Azerizadenin 2, Me’sud Sefvetin 2, H. Hemdizadenin, Yusifin, İsmayıl Zühutinin, Usta Əlinin, Nafie Şükrünün heresinin bir şe’ri daxil edilmiş, 2 şe’rin altından “... xanım”, bir şe’rin altından “B.”, üç şe’rin altından ise “***” işaresi qoyulmuşdu.
Topluya geniş önsöz yazılmış ve sonda “Yeni Qafqaz” jurnalından alınmış “İnqilab neğmeleri” ve “Azeri Türk” jurnalından alınmış “Usta Ali ve şe’rleri” meqaleleri elave edilmişdir. “Müqeddime” ve “İnqilab neğmeleri” yazılarında Gültəkinin yaradıcılıüına daha çox diqqet yetirilir.
Emin Abidin xanımının Nafie, atasının Ahmed Şükrü olduğunu diqqete alsaq yeqinlikle deye bilerik: topludakı “Qardaş sevgisi” şe’rinin müellifi Nafie Şükrü ele Nafie Tevfik Tanur Ahmedovadır. Ye’ni E. Abidin xanımıdır. “... xanım” imzalı birinci şe’r “Bayrağımız enerken”, ikinci şe’r “Mercan”dır. “Bayrağımız enerken” şe’ri ister mezmun, ister formaca Gültəkinin “Bayraüım ve istiqlalım” şe’rine çox oxşayır. Gültəkin yazır:
Hür dedim kendime, zincir qıraraq
Get de kemendini cehennemde yak!
Yurdumun müebbed nigahbanıdır
Asırlar altında yükselen bayrak.
Bayrağım ölmez, ölürse eger
Torpağın altına keçer ölkeler...
Azeri qanı ile yıkandın yeter
Yapdığın Neronun zülmünden beter...
Bir zeher sunsa da, emel doğurdu.
Türklügün qelbine vurduğun neşter.
Qaldıqca Ruslarda bayrağım menim
İntiqam olacaq şüarım menim!
Azeri oğluyum, adımda şan var,
Damarımda zülm haykıran qan var,
Meni öksüz sanıb kükreme, düşman
Bak arxamda haqqı seven cahan var.
Paçavra bayrağın elbet solacaq,
Azerbaycan yene menim olacaq!
Qurtuluş, ey nazlı, sevimli peri,
Könülden vurğundur sene azeri,
Dişimle qıraram bir gün geler de
Bağrına saplanan qanlı xenceri
Yaşa ey hesretle doğan istiqlal!
Yaşa ey türk, yaşa ey gözel hilal!
Topluda şe’rler 9 bölmede verilib. Her bölmenin önünde de bir beyt ve ya bend şe’r verilib. Bunlardan altısı Gültəkinin şe’rlerinden alınıb. Bir neçe şe’r ise ya Gültəkine müracietle yazılıb, ya da onun şe’rlerine cavab kimi qeleme alınıb. Bele qenaete gelmek olur ki, toplu Gültəkinin yaxından iştirakı ile çapa hazırlanıb.
Altındakı tarixden şe’rlerin 1919-1926-cı illerde yazıldığı görünür. Hemin illerde E. Abid İstanbulda tehsil alırdı. “Anneme” şe’ri, “İstanbul mektubu” qeydi ile verilib. Şe’r yazılan vaxt E. Abidin anası sağ idi ve Bakıda yaşayırdı. İllerle ayrı düşdüyünden, uzaqda qaldıüından, her şeye baş eymediyi halda sevgisi önünde eyildiyini ürek dağlayan ah-nale ile söyleyen aşiq hetta anasını sevgisi qarşısında eyilmeye gönderir. Bes şairin sevgisi kimdi?
Azerbaycan menim gözelim, anne!
Azerbaycan menim emelim, anne!
Get onun bayraüına üzünü sür de
Rusun çiynediyi torpağını öp.
Azeri oğlunun böyük ümidle
Gömdüyü üç rengli bayrağını öp.
Belke de ölürüm qürbetde anne!
Ruhumsa qalmasın hesrette anne!
Bakıda 1925-ci ilde “Genc pedaqoq” jurnalında Emin Abid imzası ile “Qürbetden mektub” rubrikası altında verilmiş “Cavab” şe’rinde
Qış gedir, bahar gelir
Ayva gelir, nar gelir.
Çox üzülme su kibi
Gözlediyim yar gelir...
Anne sen gözle beni
Gözle dörd gözle beni
Könlüm yazıqdır şimdi
Üzme bir sözle beni
yazır. Bu misralar da “Anneme” şe’rile sesleşir. Şairin “Sevimli Bakı” şe’rinde de üsyankar bir ruh var:
Ey sevimli Bakı solğunsan yene
Bir acıyan könül yoxmu derdine?
Övladların kimi öksüz qaldınsa,
Men yanarım sene ey yetim nine!
Xezerin suyunda çox göz yaşın var.
Bağrına yaslanmış derdli başın var.
Dünyaya geldim men — torpağım oldun
Altaylardan endim — durağım oldun.
Yaşıl çemeninle — mavi göyünle,
Qırmızı gününle bayrağım oldun.
Dağların mehrabım, daşın minberim,
Men senin adına secde eyledim.
Ey qelbine matem bağlayan veten,
Düşmen qucağında ağlayan veten,
Əzmimle men seni qurtarmazsam.
Xalqımla beraber sen de yan veten!
Hür olan imanın şimdi kalkanım,
Halal haqqın olsun menim al qanım!
Gültəkin rusun nişanlısını öldürdüyü geline müracietle yazdığı “Ağla, gözel gelin” şe’rinde deyir:
Axşam yayılarken öksüz beldeye
Çemberekendinde yükselt sesini
Qucaqla mezarı sen veten deye
Millet duysun solan daş nefesini
...Getmeden elinin xınası gelin,
Elle beraber tut bu yası gelin!...
Bakıda 1923-cü ilde “Şerq qadını” jurnalında Emin Abid imzası ile verilmiş “Nişansız nişanlıya” şe’ri de “Ağla, gözel gelin”in sanki bir parçasıdır. Bu şe’rdeki
Xanım qız başına örtdüyün qara
Matemi eşqinin bir siyahımı?
Şimdi yas tutan her öksüz mezara,
Mezlum esirlerin bitmez ahımı?!
misraları da, misralardakı ifade ve deyimler de benzerdir.
Çenberekend sözünün üstünde işare qoyulub sehifenin aşağısında “Çenberekend Bakı mezarıstanının bulunduüu mehellenin adıdır” yazılıb. Bütün bunlar İstanbulda yaşayan şairin Bakını gözel tanıdığını, buraya bütün varlığı ile bağlı olduğunu gösterir. Emin Abid 1898-ci ilde Bakı şeherinde doğulub. Professor İslam Ağayeve göre, bu neslin soykökü sonuncu Bakı xanı Hüseynqulu xana baülanır.
Bakıdakı III Aleksandr kişi gimnaziyasını bitiren Abid Mütellib oğlu Ahmedov bir neçe il qardaşı Aliabbas Müznibin neşr etdiyi jurnallarda işledikden sonra 1918-ci ilde İstanbula tehsil almağa getmişdi. “Gültəkin” imzası ile çap olunmuş şe’rlerdeki işareler Emin Abidin tercümeyi-halı ile uyğun gelir.
Gültəkinin şe’rlerini diqqetle gözden keçirdikden sonra yeniden E. Abidin çap olunmuş ve öz el yazısı ile yazılmış şe’rlerine baxdım. 19 oktyabr 1916-cı ilde yazdığı bir şe’rinde oxuyuruq:
Bir gün geler yurdumuzu basan qara dumanların
Qalmaz heç bir nişanesi, o vaxt şanlı elimizde.
Hep edalet güneşine işıqlanıb işıq aydın
Gözel xoş günlere çıxar, onlar her iş elimizde
Gültəkin 28 mayis 1919-cu ilde yazdığı “Azerbaycan istiqlalı” şe’rinde yazır:
Nehayet bir gün geldi, durdu göz yaşı,
Yükseldi çoxdan beri eyilen başı
Milletin ta ruhundan bir güneş doğdu,
Memleketi kaplayan zülmeti boğdu.
Diqqet yetirsek, ruhen bir-birine çox yaxın, biri o birini tamamlayan misralar olduğunu görerik. Gültəkinin “Buzlu cehennem”, “Vetenim ve eşqim”, “Qürbetde bayram”, “Azerbaycan gencliyine”, “Moskva”, “Çeka”, “Azeri kommunistine”, “Qızıl rus şairine”, “Qafqaz türküsü”, “Gürcü qardaş”, “Bolşevik” ve b. şe’rleri de siyasi cehetden yetkin, döyüşken ruhda olsa da, bedii cehetden sönükdür.
Cefer Remzi İsmayılzade Aliabbas Müznibin iki dördlüyünü Emin Abidin hesab etmesinde yanılsa da ilk defe “Veremli qız”, “Ayrılarken” ve “Nişansız nişanlıya” şe‘rlerini “Deyilen söz yadigardır” almanaxına daxil edib.
Ahmed Ceferoğlu “Azeri edebiyyatında istiqlal mücadilesi izleri” eserinde yazır: “Gültəkin beyin şe’rlerinin qüvvet ve gücü deye bilerem ki, siyasi metbuatımızdan daha çox reğbet göre bilmişdi. En gözel be’zi şe’rleri bestelenib İstanbul ehalisi arasında bu gün de söylenmekdedir”
Son olaraq onu deye bilerik ki, 1904-cü ilde Şuşada doğulan, Bakı Dövlet Universitetinde oxuyan Qara Hüseynov 1927-ci ilde Türkiyeye köçmeli oldu. Hemin il E. Abid de universitetde işleyirdi. Vetenperver telebe milli ruhlu genc müellimi yeqin şexsen tanıyırdı. Türkiyede Qara Hüseynov Hüseyn Baykara kimi tanındı. O, 1975-ci ilde İstanbulda çap etdirdiyi “Azerbaycan istiqlal mübarizesi tarixi” kitabının sonunda sehife boyu bir şekil verib. Eli deyenekli, ayağı çarıhlı, şalvarının dizleri yamaqlı, eyni çuxalı, başı qoyun derisinden tikilmiş saçaqlı papaqlı şexs çobanı xatırladır. Şekilin altından ise yazılıb:
“Bir istaqlal yolçusu...
... Ve siz ey ölümün qorxunc yolunda
Yürürken, “Baqtı”da sürüyen gencler...
Gültəkin . (Emin Abid)
Azerbaycan şairi”
Yuxarıda sadaladığımız faktlara esasen “Gültəkin”in Emin Abidin gizli texellüsü olduğunu söyleye bilerik. İster M.E. Resulzade, isterse de Mirze Bala ve başqaları onu teqiblerden qorumaq üçün bunu açıb ağartmamışlar. 1938-ci ilde E. Abidi hebs edib qısa istintaqdan sonra oktyabrın 21-de saat 2130 -da güllelemişler.(qurşunlamışlar)
Xanımı Nafie Tevfiq Tanur Ahmedovanı da tutuqlayıb uzun-uzadı işgenceler vermiş, ancaq hebs edilmesine sebeb ola bilecek ifade ala bilmemişler. Onu tanıyanlar bir neçe il hebsxanada qaldıqdan sonra Türkiyeye döne bildiyini söyleyirdiler.
İlk yaradıcılığa şe’r ve hekayelerle başlayan Emin Abid gencliyinde de sözünü poetik bir dille oxucuya çatdırmağa çalışmışdır. Elmi araşdırmalarla ardıcıl meşğul olandan, bu sahede uğur qazanandan sonra, bedii cehetden o qeder de dolğun olmayan şe’rler yazmağa ehtiyac duymamışdı. Ya da başqalarının zeif şe’rlerini tenqid eden, edebiyyat nezeriyyesini gözel bilen alim poetik cehetden yetkin olmayan şe’rler yazmaqdan el çekmişdir. Amma edebiyyatımız üçün üz ağlığı qoyub getmişdir.Yoxsa 20-30-cu illerin proletar edebiyyatını oxuyanlar ele bilerdiler bu millet yalnız medhiyye ve terennğm şe’rler yazmaqdan başqa heç ne bacarmayıb. Gültəkin ve onun meslekdaşlarının yaradıcılıq nümuneleri Azerbaycanda müstemleke zülmüne qarşı üsyankar bir ruhun heç vaxt sönmediyini gösterir.
Çap olundu: 1.Gültəkin Emin Abiddirmi? “Ulduz” jurnalı, 1999, sayı 5-6, səh. 81-86.
2. Gültəkin Emin Abiddirmi? “Erciyes” dergisi, 1999, Temmuz, sayı 259, səh.16-19.
|
